AUTYZM - słowo o diagnostyce różnicowej i chorobach współistniejących
Diagnoza różnicowa autyzmu to złożony proces, w którym specjaliści dokładnie analizują zachowania oraz rozwój dziecka, by odróżnić autyzm od innych zaburzeń rozwojowych i uwzględnić zaburzenia współistniejące.
Kluczowym elementem jest wieloaspektowa ocena – obejmująca obserwację interakcji społecznych, komunikacji oraz specyficznych wzorców zachowań oraz wyniki badań słuchu i wzroku– co pozwala na precyzyjne określenie indywidualnych potrzeb i wsparcia. Parametry dotyczące narodzin z książeczki zdrowia dziecka mogą wskazywać na konieczność poszerzenia diagnostyki o choroby genetyczne, pozwalają na różnicowanie autyzmu z FAS, zespołem Retta i in. Istnieje ponad 3 tys. Genów biorących udział w patogenezie zaburzeń ze spektrum autyzmu.
30% osób ze spektrum autyzmu zmaga się jednocześnie z objawami nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD- attention deficyt and hyperactivity disorder).
Występujące w autyzmie stereotypie ruchowe wymagają różnicowania z tikami. Aż 90% dzieci ze spektrum autyzmu zaburzenia przetwarzania bodźców sensorycznych. 70% młodzieży z zaburzeniami spektrum autyzmu doświadcza dodatkowych problemów psychicznych, stąd rzetelna i kompleksowa diagnoza nie może opierać się wyłącznie na stwierdzeniu czy jest autyzm, czy też go nie ma. Pośród tych problemów są najczęściej zaburzenia lękowe (w tym specyficzne fobie, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, lęk społeczny i lęk separacyjny), zaburzenia nastroju (depresje, dystymie, choroba afektywno-dwubiegunowa), schizofrenia oraz zaburzenia snu.
W czasie diagnozy niezbędną jest ocena czynników rokowniczych jakimi są rozwój językowy (mowa czynna i bierna) oraz rozwój poznawczy (ocena intelektu).
Dane liczbowe zaczerpnięte z:
- Zaburzenia ze spektrum autyzmu A. Słopień, A. Wojciechowska i N. Pytlińska, red: Zaburzenia psychiczne dzieci i młodzieży A. Gmitrowicz i M.janas-Kozik 2018
- 2022 https://autismspectrumnews.org/the-prevalence-of-comorbidities-in-autism-consideration-of-comorbidity-in-intervention-and-treatment-response/